Przez wiele osób uważany za najsmaczniejszy owoc Azji południowo- wschodniej. Pod twardą skorupką znajduje się biały miąższ. Jego smak można opisać jako słodki, cytrusowy, lekko kwaskowaty, zapach ma bardzo wyraźny, trochę przypominający brzoskwinię lub nektarynkę. Nazywany często „królową owoców”. Zawiera specjalny rodzaj antyoksydantów- ksantony, które mają udowodnione działanie przeciwzapalne oraz przeciwdziałają chorobom serca. Tajowie twierdzą, że leczy on także pierwsze objawy choroby Alzheimera i poprawia odporność organizmu.

Pod cienką, elastyczną, matową powłoką znajduje się jasny miąższ dzielący się na 5 części. Smakuje trochę jak grapefruit, ale bez posmaku kwaśnego, czy jak słodkie pomelo. W sumie najtrafniejszy jego opis to, że „smakuje jak cytrynówka, ale bez alkoholu”. Bardzo interesujący, ulubieniec naszej grupy. Langsat jest poza tym bogaty w witaminę C i limonoidy, związki potencjalnie chroniące przed rakiem płuc. Longsaty mają właściwości obniżające temperaturę ciała, więc często stosowane są jako pomocne przy leczeniu chorb z współwystępującą wysoką gorączką (np. malarii).

Ten owoc jest przede wszystkim po prostu przepiękny, szczegoólnie po przekrojeniu.Za pierwszym spróbowaniem jego smak trochę rozczarowywyuje, bo po takim wyglądzie spodziewamy się czegoś niezwykłego. Dragonfruit nie ma jednk wyraźnego smaku, jest soczysty, i lekko słodkawy. Smaczny, ale bez szału. Jego dużym plusem jest konsystencja- łatwo się obiera, nie cieknie po ugryzieniu, a jest soczysty, nie brudzi nic wokoło i ma mało niejadalnych części (tylko skórkę). Występuje biały i czerwony, ten czerwony ma lekki posmak buraka, pewnie dzięki swojej zawartości likopenu, zmniejszającego prawdopodobieństwo wystąpienia raka prostaty. Ja szczerze mówiąc jem Dragonfruty w 80% za ich wygląd.

Król owoców. Albo się ten smak kocha, albo nienawidzi. Nikt nie zaprzeczy jednak, że ten owoc bardzo śmierdzi,a stoiska z durianami da się wyczuć już z kilkunastu metrów. Nie bez powodu nie można go wnosić do hotelów, na lotniska i w żadne publiczne miejsca. Ja należę do osób, które nie rozumieją fenomenu tego owocu i mimo, że już kilka razy go próbowałam i starałam się w nim doszukać tego głębokiego smaku o którym wszyscy mówią, to nie mogę. A jaki to dokładnie smak? Posłodzona rozgotowana cebula… chyba tak najlepiej się go opisze. „Niesmaczny, ale jest w nim coś takiego pociągającego, że chce się go jeść”. Durian jest jednak bardzo zdrowy, medycyna wschodu od dawna przypisuje mu właściwości antynowotworowe, które zostały potwierdzone przez badania naukowe.

Bardzo podobny z wyglądu do Langsatu, jednak to zupełnie inny owoc. Nazywany jest też smoczym okiem. Jest ciemniejszy, a poszczególne owoce są od siebie bardziej oddalone. Wewnątrz znajduje się duża podłużna pestka otoczona słodkim miąższem. W smaku przypomina trochę liczi, czy winogrono. Bardzo dojrzały longan smakuje jak… eierkoniak! Owoc ten jest tani i uwielbiany przez mieszkańców Azji, którzy często biorą go do pracy jako przekąskę. Bogaty w żelazo i witaminę C, w medycynie chińskiej od dawna używany jako „wzmacniający krew”, pewnie przez swoją wysoką zawartość tych pierwiastków. Zawiera także saponiny polepszające wygląd skóry i włosów, które często możemy znaleźć w szamponach.

Jaki to jest dziwny owoc! Wnętrze jest pełne dużych czarnych niejadalnych pestek, każda z nich otoczona jest kremowym, białym miąższem. Miąższ ten dla mnie smakuje trochę jak deser panna cotta, trochę jak mleczko skondensowane, ale czuć tam też mleko kokosowe. Pachnie trochę jak banan.Po zewnętrznym wyglądzie tego owocu nigdy bym się nie spodziewała, że tak smakuje! Bogata w witaminę C i B6, poprawiającą działanie układu nerwowego, redukującą stres i napięcie.

 Kolejny śliczny owoc! Czerwona, włochata kulka. Zaraz pod elastyczną skórką znajduje się miękki, jasny miąższ. Lekko słodki, podobny w smaku do winogrona, chociaż trochę mniej intensywny. Konsystencja liczi, lub też „jak fusy z soku aloesowego”. W środku dość duża, brązowa pestka i jej otoczka- tej nie jedzcie, bo jest gorzka.Rambutanami zajadają się zarówno lokalni, jak i turyści. Podobno zwalcza on pasożyty w przewodzie pokarmowym.

Składa się z dwóch jadalnych warstw. Owoc jest wielkości dużej pomarańczy. Zaraz pod skórką znajduje się jadalna warstwa konsystencją przypominająca trochę jabłko, krucha, ale miękka jednocześnie. Ma ona słodko-kwaśny smak, jak kwaśna papierówka. W samym środku znajdują się duże pestki otoczone miękkim galaretowatym miąższem. Jest on bardzo słodki i ma zupełnie inny smak niż poprzednia warstwa. Tajowie podają ten owoc z różnego rodzaju posypkami ostrymi, słonymi, kwaśnymi, ale też z orzeszkami ziemnymi. Rzadko jadają go w pierwotnej formie, bez przypraw. Santol zawiera składniki łagodzące objawy alergii.

Tutaj bez większego zaskoczenia, konsystencja i kruchość jak twarda gruszka, w smaku trochę jak niedojrzałe jabłko. Moi znajomi z kolei określili smak guavy tak: „jak gałązka drzewa liściastego”, „brzoza”, „smakuje jak liść, pachnie jak liść”, „iglakiem trochę daje skórka, ale ma w sobie coś słodkiego”.  Myślę, że opisy trafione, bez wątpienia to ciekawy owoc. 100g Guavy to aż 230mg witaminy C! Trzykrotnie więcej niż dziennecodzienna zapotrzebowanie!

Ten owoc jest super ciekawy! Dorasta ogromnych rozmiarów, jest największym owocem rosnącym na drzewie!  Z zewnątrz  jest podobny do duriana, też ma skórkę pokrytą kolcami. Ze względu na jego dużą gęstość odżywczą są nawet projekty propagujące uprawę jackfruitów w celu zmniejszenia niedożywienia i walki z głodem na świecie. Wewnątrz tego kolosa znajduje się kleista, biała substancja, otaczająca  mniejsze, ok. 6-centymetrowe żółte kawałki. To one właśnie są jadalne. W smaku bardzo słodkie i soczyste, zgodnie wszyscy uznaliśmy, że smakują jak białe żelki haribo. Pachną trochę jak banan, lub ananas. Co ciekawe jackfruita można też gotować i wtedy w smaku podobno przypommina wieprzowinę, ale nie próbowałam gotowanego, nie wypowiem się. A! Ważna rzecz! Nie kupujcie jackfruita w całości, z zamiarem wyciągnięcia żółtych części samemu po rozkrojeniu. Otaczająca je substancja jest tak silnie kleista, że nóż którym Jackfruita kroiłam udało mi się domyć dopiero w Polsce. Wszędzie bez problemu dostać można już wydobyte, gotowe do zjedzenia słodkie części.